ATLAS ROŚLIN DO OGRODÓW WERTYKALNYCH GARDEN SPOT

Lasy tropikalne Ameryki Środkowej i Południowej.

W zakresie 18-25°C.

Roślina lubi stanowisko jasne o rozproszonym świetle lub pół cieniste.

Regularnie, ale umiarkowanie, nawet dwa razy w tygodniu miękką, odstałą wodą. Podłoże powinno być stale wilgotne.

Na słonecznym stanowisku często spryskiwać wodą. Nawozimy od marca do września raz na miesiąc roztworem płynnego nawozu. Kalatea nie lubi przeciągów oraz gwałtownej różnicy temperatur.

Odmiana 'Medallion' swoją nazwę zawdzięcza szerokim, owalnym niczym medaliony liściom, które wyrastają ze strzelistych, lekko zabarwionych na czerwono pędów.

Z tropikalnych lasów Ameryki Środkowej i Południowej (Boliwia).

Roślina lubi stanowisko jasne o rozproszonym świetle lub półcieniste.

Regularnie, ale umiarkowanie, nawet dwa razy w tygodniu miękką, odstałą wodą. Podłoże powinno być stale wilgotne.

Na słonecznym stanowisku często spryskiwać wodą. Nawozimy od marca do września raz na miesiąc roztworem płynnego nawozu. Kalatea nie lubi przeciągów oraz gwałtownej różnicy temperatur.

Posiada wysokie właściwości oczyszczania powietrza.

W naturze gatunek ten występuje w lasach tropikalnych na południu Meksyku i Gwatemali, gdzie rośnie pod koronami wysokich drzew.

Chamedora dobrze rośnie w jasnym miejscu, ale nie bezpośrednio nasłonecznionym. W miejscach zacienionych rośnie wolniej. Zbyt duże nasłonecznienie powoduje poparzenia liści.

Chamaedorea elegans lubi wilgotne podłoże, jednak nie toleruje nadmiaru wody, dlatego należy zachować ostrożność przy jej podlewaniu. Nie trzymamy wody w podstawce. Zimą ograniczamy podlewanie, tak by tylko wierzchnia warstwa ziemi była nieco wilgotna.

Palma wymaga też regularnego zraszania, gdyż zapewnia jej to odpowiednią wilgotność powietrza i chroni przed atakiem przędziorka. Roślinę zasilamy nawozem o spowolnionym działaniu lub sięgamy po specjalistyczne nawozy do palm lub roślin zielonych.

Gatunek ten rośnie bardzo wolno, wypuszczając co roku około 2-3 liści.

Pochodzi z nadmorskich obszarów Afryki Południowej i Azji Austarlii oraz Ameryki.

Optymalna temperatura wzrostu to 18-20°C.

Zielistka preferuje stanowiska jasne. Niewskazane jest dla niej miejsce, gdzie dociera ostre, południowe słońce.

Zielistkę podlewamy dopiero w momencie, gdy wierzchnia warstwa ziemi jest sucha. Zielistka dobrze znosi przesuszenie. Jest to spowodowane magazynowaniem wody i składników pokarmowych w bulwach korzeniowych. Susza u zielistki stymuluje tworzenie większej liczby rozłogów, kwiatów i rozmnóżek.

Zielistka lubi zraszanie przegotowaną, letnią wodą. Zasilamy co tydzień nawozem do roślin zielonych, stosując 1/4 dawki wskazanej przez producenta. Do spulchniania ziemi nie powinien być natomiast używany perlit, który zawiera w swoim składzie nietolerowany przez zielistkę fluor.

Potrafi oczyszczać powietrze z substancji takich jak: formaldehyd, ksylen, tlenek węgla, aceton, amoniak i metale ciężkie. Dodatkową umiejętnością rośliny jest zmniejszanie promieniowania elektromagnetycznego oraz wyłapywanie kurzu i bakterii z powietrza.

Pochodzi z lasów tropikalnych Ameryki Środkowej oraz Południowej.

W okresie letnim optymalna temperatura powinna utrzymywać się w granicach 20-25°C, zimą 18-21°C, ale roślina toleruje też temperaturę do 15°C.

Dieffenbachia preferuje stanowiska jasne, jednak nie bezpośrednio nasłonecznione. W zbyt ciemnym miejscu jej dekoracyjne liście staja się całkiem zielone.

Roślinę podlewamy dopiero w momencie, gdy wierzchnia wartwa podłoża zupełnie przeschnie. Latem podlewanie powinno być obfite, natomiast zimą należy je znacznie ograniczyć.

Dieffenbachia bardzo źle znosi przeciągi oraz przelanie. Od marca do października roślinę zasilamy nawozem do kwiatów o ozdobnych liściach. Dieffenbachia uwielbia dużą wilgotność powietrza, dlatego wskazane jest jej częste zraszanie. Aby difenbachia dobrze rosła należy usuwać pędy kwiatowe. Jeżeli dopuścimy do kwitnienia kolejnym etapem będzie obumieranie liści.

Jej liście zawierają toksyczny sok mogący podrażnić skórę, może powodować oparzenia skóry i obrzęki.

Zasiedla tereny tropikalnych lasów deszczowych Azji Południowo-Wschodniej, rejonu basenu Oceanu Indyjskiego, Indonezji i Wysp Salomona. Jest rośliną pnącą, dlatego możemy zaobserwować ją tam na pniach drzew.

Miejsca jasne, jednak nie bezpośrednio nasłonecznione.

W lecie podlewamy obficie, zimą umiarkowanie. Roślina nie lubi wody w podstawce.

Odmiany o jasnych liściach np. 'Marble Queen', której liście są prawie białe, potrzebują więcej ciepła i wolniej rosną. Ze względu na pstrokate liście roślinę zasilamy co drugie podlewanie nawozem do roślin kwitnących, stosując połowę dawki. Epipremnum złociste można przycinać, regulując w ten sposób jego wielkość oraz kształt.

W warunkach domowych dorasta do około 1 metra długości przyrastając dość szybko.

Zasiedla tereny tropikalnych lasów deszczowych Azji Południowo-Wschodniej, rejonu basenu Oceanu Indyjskiego, Indonezji i Wysp Salomona. Jest rośliną pnącą, dlatego możemy zaobserwować ją tam na pniach drzew.

Miejsca jasne, jednak nie bezpośrednio nasłonecznione. Wybarwienie zależy od ilości światła. Im więcej słońca dociera do rośliny, tym ciekawsze i bardziej pstrokate są liście.

W lecie podlewamy obficie, zimą umiarkowanie. Roślina nie lubi wody w podstawce. Od czasu do czasu warto pozwolić podłożu na częściowe przeschnięcie.

Odmiany o jasnych liściach np. Marble Queen, której liście są prawie białe potrzebują więcej ciepła i wolniej rosną. Raz na 3-4 tygodnie wskazane jest nawiezienie rośliny odżywką dla roślin ozdobnych z liści. Epipremnum złociste można przycinać, regulując w ten sposób jego wielkość oraz kształt.

W warunkach domowych dorasta do około 1 metra długości przyrastając dość szybko.

Zasiedla tereny tropikalnych lasów deszczowych Azji Południowo-Wschodniej, Indonezji i Wysp Salomona. Jest rośliną pnącą dlatego możemy zaobserwować ją tam na pniach drzew.

Dla dobrego wzrostu epipremnum wybierzmy miejsce jasne, ale nie bezpośrednio nasłonecznione.

Podłoże powinno być żyzne, próchniczne, przepuszczalne, stale wilgotne, jednak należy unikać zbyt obfitego podlewania, które może doprowadzić do gnicia korzeni od zalegającego nadmiaru wody. Od czasu do czasu warto pozwolić podłożu na częściowe przeschnięcie.

Raz na 3-4 tygodnie wskazane jest nawiezienie rośliny odżywką dla roślin ozdobnych z liści. Epipremnum można przycinać, regulując w ten sposób jego wielkość oraz kształt.

Epipremnum 'Neon' bardzo szybko się rozrasta, wytwarzając kanciaste pędy, osiągające długość nawet kilkudziesięciu centymetrów.

Zasiedla tereny tropikalnych lasów deszczowych Azji Południowo-Wschodniej, rejonu basenu Oceanu Indyjskiego, Indonezji i Wysp Salomona. Jest rośliną pnącą, dlatego możemy zaobserwować ją tam na pniach drzew.

Miejsca jasne, jednak nie bezpośrednio nasłonecznione.

W lecie podlewamy obficie, zimą umiarkowanie. Roślina nie lubi wody w podstawce.

Odmiany o jasnych liściach, której liście są prawie białe potrzebują więcej ciepła i wolniej rosną. Ze względu na pstrokate liście roślinę zasilamy co drugie podlewanie nawozem do roślin kwitnących, stosując połowę dawki. Epipremnum złociste można przycinać, regulując w ten sposób jego wielkość oraz kształt.

W warunkach domowych dorasta do około 1 metra długości przyrastając dość szybko.

Pochodzi z Japonii, gdzie jako wiecznie zielony krzew osiąga wysokość do 5 m.

Zimą najlepiej czuje się w chłodzie. Znosi temperatury nawet do -7°C.

Roślina preferuje chłodne miejsca w półcieniu, najlepiej w pobliżu północnego okna. Latem możemy wystawić ją na zewnątrz w miejsce cieniste, osłonięte od przeciągów.

Podlewamy umiarkowanie, ale regularnie. Nie powinniśmy dopuścić do przeschnięcia bryły korzeniowej, objawia się to późniejszymi chorobami.

Nawozimy od marca do sierpnia średnio raz w tygodniu, później najwyżej raz w miesiącu.

Niepozorne, zielonkawo - białe kwiaty, zebrane w baldachy, pojawiają się jedynie u starych egzemplarzy. Owocem jest ciemna jagoda.

Pochodzi z południowej Tajlandii i Malezji.

Latem toleruje temperaturę w granicach 18-25°C. Zimą najlepiej czuje się w przedziale 16-18°C.

Dobrze znosi stanowiska półcieniste, natomiast źle reaguje na pełne słońce, szczególnie latem.

Nie znosi nadmiaru wody! Wody należy dostarczyć dopiero kiedy ziemia w donicy wyraźnie przeschnie. Latem podlewamy raz w tygodniu, zimą jeszcze rzadziej - raz na dwa tygodnie.

W okresie intensywnego wzrostu konieczne jest regularne nawożenie przy użyciu nawozów wieloskładnikowych dla roślin ozdobnych z liści. Nawóz należy stosować wg zaleceń producenta. Zraszanie liści w okresie zimowym, gdy powietrze w mieszkaniu jest suche, sprzyja utrzymaniu rośliny w idealnej kondycji.

Monstera minima to kuzynka dobrze znanej Monstery deliciosa. W naturze jest wolno rosnącym pnączem, w uprawie domowej natomiast piękną, żywozieloną rośliną, którą prowadzić należy przy paliku. Jej pędy samoczynnie czepiają się podpory, dlatego długo zachowuje piękny, zwarty pokrój. Lubi przycinanie, którym można regulować jej formę i wielkość. Monstera to roślina długowieczna.

Występuje głównie w tropikalnych rejonach Ameryki. Najpopularniejszym jest Spathiphyllum wallisii, które pochodzi z Kolumbii.

Odpowiada mu temperatura 18-21°C. Zimą wymaga miejsca jasnego i temperatury 16-18°C. Wyższą temperaturę znosi przy wysokiej wilgotności powietrza.

W okresie wegetacji skrzydłokwiat najbardziej lubi miejsca zacienione. Może stać w miejscu jasnym, ale do większej ilości światła musi być stopniowo przyzwyczajany.

Skrzydłokwiat podlewamy 2-3 razy w tygodniu, dobrze znosi chwilowe przesuszenie podłoża. Woda do podlewania powinna być miękka, przegotowana i odstana o temperaturze pokojowej.

Latem roślinę zasilamy co dwa tygodnie, częstsze nawożenie może spowodować brązowienie liści. Zimą, przy mniejszej ilości światła, ograniczamy podlewanie i zaprzestajemy nawożenia. Czystość liści utrzymujemy przez zraszanie i przecieranie. Skrzydłokwiata nie wolno nabłyszczać. Nie lubi on też wyziewów z urządzeń gazowych, dymu papierosowego i przeciągów.

Rośnie szybko, potrafi zwiększyć ilość liści, nawet dwukrotnie w ciągu 12 miesięcy. Spathiphyllum jest rośliną wieloletnią, ale dobrze ją co 3-4 lata odmłodzić dzieląc kępę. Jest to też najlepszy sposób rozmnażania. Po podziale, aż do wznowienia wzrostu, konieczne jest miejsce cieniste i temperatura 21°C. Skrzydłokwiat lubi mikroklimat tworzony przez grupę roślin, dlatego dobrze rośnie w kompozycjach. Gdy kwiaty zielenieją - znaczy to, że niedługo zaschną i przekwitną. Skrzydłokwiat pochłania niebezpieczne związki takie jak: formaldehyd, benzen, ksylen, trichloroeten, tlenek węgla (czad).

PochodzI z lasów tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej.

18-22°C, przez krótki okres czasu wytrzymują nawet 12°C. Odmiany o liściach czysto zielonych lubią zimą przebywać w nieco niższej temperaturze: 14-16°C.

Wszystkie gatunki nie tolerują bezpośredniego światła słonecznego, dlatego najlepiej zapewnić im stanowisko półcieniste.

Wymagają one umiarkowanego w okresie od wiosny do jesieni, później troszkę oszczędniej, miękką wodą o temperaturze pokojowej.

W okresie wypuszczania nowych pędów, zaleca się od czasu do czasu zraszać. Nawożenie od kwietnia do sierpnia, co 14 dni. Przy uprawie tych roślin należy pamiętać o tym, że wymagają one, ze względu na swój rozrost lekkiego przycinania, szczególnie młode o cienkich pędach.

Roślina trująca. Trzymać z dala od dzieci.

PochodzI z lasów tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej.

18-22°C, przez krótki okres czasu wytrzymują nawet 12°C.

Wszystkie gatunki nie tolerują bezpośredniego światła słonecznego, dlatego najlepiej zapewnić im stanowisko półcieniste. Odmiany o kolorowych liściach lubią trochę więcej światła, niż te o jednolitym ubarwieniu.

Wymagają one umiarkowanego w okresie od wiosny do jesieni, później troszkę oszczędniej, miękką wodą o temperaturze pokojowej.

W okresie wypuszczania nowych pędów, zaleca się od czasu do czasu zraszać. Nawożenie od kwietnia do sierpnia, co 14 dni. Przy uprawie tych roślin należy pamiętać o tym, że wymagają one, ze względu na swój rozrost lekkiego przycinania, szczególnie młode o cienkich pędach.

Wiele gatunków pnączy tropikalnych wytwarza inne liście w formie młodocianej i zupełnie inne w dojrzałej formie pnącej.

PochodzI z lasów tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej.

Jest ciepłolubny, najlepiej czuje się w temperaturach od 18 do 25°C.

Preferuje lekko zacienioną pozycję z pośrednim światłem słonecznym.

Potrzebuje zdrenowanego podłoża i podlewania dopiero, gdy jego górna warstwa będzie sucha.

W okresie wypuszczania nowych pędów, zaleca się od czasu do czasu zraszać. Nawożenie od kwietnia do sierpnia, co 14 dni. Nie znosi przeciągów.

Należy do filodendronów średniej wielkości, osiąga 1 metr, lecz rośnie bardzo wolno.

PochodzI z lasów tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej.

Jest ciepłolubny, najlepiej czuje się w temperaturach od 18 do 25°C.

Preferuje lekko zacienioną pozycję z pośrednim światłem słonecznym.

Potrzebuje zdrenowanego podłoża i podlewania dopiero, gdy jego górna warstwa będzie sucha.

W okresie wypuszczania nowych pędów, zaleca się od czasu do czasu zraszać. Nawożenie od kwietnia do sierpnia, co 14 dni. Nie znosi przeciągów.

Należy do filodendronów średniej wielkości, osiąga 1 metr, lecz rośnie bardzo wolno.

Scindapsus pstry to wieloletnie, wiecznie zielone pnącze z rodziny obrazkowatych (Araceae), które występuje w naturze w o wilgotnym i ciepłym klimacie (Bangladesz, Tajlandia, Borneo, Jawa, Sumatra, Filipiny).

Scindapsus pstry to roślina trudniejsza w uprawie od swojego kuzyna – epipremnum złocistego. Przede wszystkim należy zapewnić mu ciepłe stanowisko o wysokiej wilgotności powietrza. Optymalna do dobrego wzrostu rośliny jest temperatura mieszcząca się w granicach 21–27°C. Niższa temperatura jest zalecana jedynie zimą (ale nie mniej niż 13°C). Pamiętajmy, aby w okresie, gdy w mieszkaniu włączone jest centralne ogrzewanie, odsunąć roślinę od grzejnika i zwiększyć wilgotność powietrza (spryskując pnącze regularnie bądź wstawiając doniczkę z rośliną do podstawki wypełnionej kamykami lub keramzytem zalanymi wodą, pamiętając by sama doniczka nie była zanurzona w wodzie). Jeśli powietrze jest zbyt suche liście rośliny zaczynają się zwijać.

Scindapsus pstry nie znosi bezpośredniego nasłonecznienia, dlatego nie wolno ustawiać go na parapetach okien od strony południowej.

Rośliny nie należy przelewać. Przed podlewaniem należy pozwolić podłożu przeschnąć nie doprowadzając równocześnie do zbyt długich okresów suszy. Pamiętajmy, aby w okresie, gdy w mieszkaniu włączone jest centralne ogrzewanie, odsunąć roślinę od grzejnika i zwiększyć wilgotność powietrza (spryskując pnącze regularnie bądź wstawiając doniczkę z rośliną do podstawki wypełnionej kamykami lub keramzytem zalanymi wodą, pamiętając by sama doniczka nie była zanurzona w wodzie). Jeśli powietrze jest zbyt suche liście rośliny zaczynają się zwijać.

Scindapsusy należy nawozić nawozem do roślin zielonych.

W warunkach domowych dorastają do ok. 4 m. Roczny przyrost pędów wynosi około 30 cm.

Zroślicha (Syngonium) jest pnączem pochodzącym z Ameryki Środkowej i północnych rejonów Ameryki Południowej.

Latem odpowiednia temperatura to 18-21°C, zimą 15°C.

Syngonium lubi miejsca dobrze oświetlone, odmiany o liściach zielonych dobrze rosną także w cieniu.

Wymagają one umiarkowanego w okresie od wiosny do jesieni, później troszkę oszczędniej, miękką wodą o temperaturze pokojowej.

Wypuszczanie korzeni powietrznych świadczy o tym, że wilgotność powietrza jest dla rośliny odpowiednia. Korzeni tych, choć są może niezbyt ozdobne, nie należy obcinać, gdyż służą one do pobierania wody z atmosfery. W okresie wzrostu podlewa się obficie, dodając płynnego nawozu i często zrasza. W przeciwieństwie do większości roślin doniczkowych syngonium lubi wodę zawierającą nieco wapnia. Liści nie nabłyszcza się. Nie wskazane jest wystawianie rośliny na przeciągi. Przycinanie młodych pędów sprzyja ich wzmacnianiu.

Rosną szybko, tworząc rocznie nawet 30 cm przyrosty. Liście zmieniają się wraz z wiekiem rośliny, mogą być 3-, 5-, a nawet 8-klapowe. Zielonkawe kwiaty o purpurowo-czerwonej pochwie pojawiają się czasem u starszych roślin wiosną lub latem. Zroślicha 'Arrow' osiąga 30-40 cm wysokości, a jeśli zdecydujemy się na jej uprawę jako roślinę pnącą, można spodziewać się przyrostów sięgających około metra długości.

Zroślicha (Syngonium) jest pnączem pochodzącym z Ameryki Środkowej i północnych rejonów Ameryki Południowej.

Latem odpowiednia temperatura to 18-21°C, zimą 15°C.

Syngonium lubi miejsca dobrze oświetlone.

Wymagają one umiarkowanego w okresie od wiosny do jesieni, później troszkę oszczędniej, miękką wodą o temperaturze pokojowej.

W okresie wzrostu podlewa się obficie, dodając płynnego nawozu i często zrasza. W przeciwieństwie do większości roślin doniczkowych syngonium lubi wodę zawierającą nieco wapnia. Wskazane jest wystawianie rośliny na przeciągi.

Odmiana 'Pixie' cechuje się drobnym ulistnieniem oraz niskim wzrostem.